Κυπαρισσία - Μεσσηνία
Φωτογραφία: Κώστας Σκιαδάς 30-5-2010
11 Μαρτίου 2007
ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΩΝΤό Σύνταγμα, σέ μία οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα, καθορίζει τό πλαίσιο λειτουργίας τής πολιτείας καί είναι ό παράγων εκείνος πού θά επιτρέψει στούς θεσμούς νά λειτουργήσουν αποτελεσματικώς καί εντός τών ορίων πού σαφώς περιγράφονται. Μέσα σέ αυτό τό πλαίσιο κανόνων δίδεται ή δυνατότης στήν κοινωνία τών πολιτών νά παράξουν γιά βελτίωση τών συνθηκών ζωής των, νά προοδεύσουν στούς τομείς πού τούς ενδιαφέρουν, γιά ανάπτυξη τής οικονομίας, ανόρθωση τής παιδείας, εδραίωση τής ασφαλείας, εμπέδωση τής δημοκρατίας, κτλ.
Όλα αυτά προϋποθέτουν σταθερούς κανόνες οί οποίοι νά επιτρέπουν στήν κοινωνία νά προγραμματίσει τίς επιλογές της σέ βάθος χρόνου, γνωρίζοντας ταυτοχρόνως ότι οί κανόνες αυτοί δέν μεταβάλλονται καί τούς σταθερούς αυτούς κανόνες τούς εγγυάται καί πρέπει νά τούς εγγυάται τό Σύνταγμα. Βεβαίως εάν τό Σύνταγμα πάψει νά εξυπηρετεί τά συμφέροντα τών πολιτών επειδή, γιά οποιουσδήποτε λόγους, οί συνθήκες μετεβλήθησαν καί αποδειχθεί ότι δέν εκπληρώνει στό σύνολον ή έν μέρει τίς ελπίδες, τίς προσδοκίες καί τίς ανάγκες τής κοινωνίας, ή ίδια ή κοινωνία υποχρεούται σέ αναθεώρηση τού Συντάγματος προκειμένου νά τής δοθεί ή δυνατότης νά προχωρήσει.
Στά άρθρα του δέν επιτρέπονται ασάφειες, καθώς επίσης δέν νοείται τό Σύνταγμα μίας χώρας νά μεταχειρίζεται προνομιακώς συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών. Σέ αυτήν τήν περίπτωση απομακρύνεται από τόν στόχο καί δέν εκπληρώνει στό ακέραιο τόν σκοπό γιά τόν οποίον προορίζεται. Οί συνθήκες αυτές αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα προόδου καί μέσον τό οποίον καθηλώνει, ευνοώντας τήν αναταραχή καί υποχρεώνοντας τήν κοινωνία σέ στασιμότητα ή καί σέ οπισθοδρόμηση, πράγμα ανεπίτρεπτο.
Σέ μία δημοκρατική κοινωνία ό ρόλος τού κράτους πρέπει νά είναι συντονιστικός καί ελεγκτικός, νά επιβλέπει, νά καθορίζει καί νά επιβάλλει, οσάκις κρίνεται απαραίτητο, τούς κανόνες λειτουργίας τής ευνομούμενης πολιτείας. Γι’αυτόν ακριβώς τόν λόγο καί γιά νά επιτελέσει τόν σκοπόν του αποτελεσματικώς πρέπει απαραιτήτως νά έχει καθορισμένα όρια ισχύος.
Σέ αντίθετη περίπτωση αυτό τό ίδιο τό κράτος, έχοντας τήν δύναμη καί μή θέλοντας νά στερηθεί προνομίων, θά αντιδρά στίς απαιτήσεις καί στίς ανάγκες τής κοινωνίας γιά ουσιαστικές αλλαγές καί μεταρρυθμίσεις.
Από αυτό τό τέλμα τής ακινησίας, τών αντιδράσεων, τών αναβολών καί τών οπισθοχωρήσεων δέν είναι δυνατόν νά εξέλθει μία κοινωνία καί νά απεγκλωβιστεί μία χώρα από τήν στασιμότητα άνευ κραδασμών έφ'όσον επιτρέπεται σέ ένα κράτος νά έχει καί νά διατηρεί απεριόριστα όρια ισχύος, επιδιώκοντας μάλιστα νά σταθεροποιήσει ή καί νά επεκτείνει ακόμα περισσότερο τήν ισχύ του. Έξ αυτού τού γεγονότος μία κοινωνία βρίσκεται στήν ανάγκη καί έχει τήν απαίτηση γιά αναθεώρηση τού Συντάγματός της.
Άς συνοψίσουμε. Γιά νά λειτουργήσει μία πολιτεία ομαλώς καί χωρίς τριγμούς, τό Σύνταγμά της δέν μπορεί καί δέν πρέπει νά κατοχυρώνει τήν υπέρμετρη ισχύ τού κράτους αλλά απεναντίας πρέπει νά θέτει όρια, διαφορετικώς ακυρώνει έν τοίς πράγμασι αυτήν τήν ίδια τήν απρόσκοπτη λειτουργία τής πολιτείας μέ αποτέλεσμα τήν συνεχή ενασχόληση μέ τά τού Συντάγματος προκειμένου νά προσαρμοσθεί στίς απαιτήσεις τών καιρών.
Κώστας Σκιαδάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου