Γυμνάσιο Γαργαλιάνων Μεσσηνίας
Φωτογραφία: Κώστας Σκιαδάς 13-5-2009
http://www.k-skiadas.com/
6 Οκτωβρίου 2008
ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ
Γιατί γράφει κανείς; Είναι ένα ερώτημα πού συχνά τίθεται καί πού απαιτεί μία ευλογοφανή έστω απάντηση.
Γράφει κανείς από ψυχική ανάγκη προκειμένου νά καταπολεμήσει τήν ανία του καί γιά νά καλύψει τόν περισσευούμενο χρόνο του, όπως θά έκανε οποιοσδήποτε απασχολείται μέ κάποιο χόμπυ, ή μήπως αυτή ή επιθυμία έχει προέλευση κάποιες ανεξήγητες αιτίες πού ξεκινούν από τά βάθη τού υποσυνείδητου; Μήπως πάλι επιθυμεί νά διδάξει εμπνεόμενος από μία ουμανιστική διάθεση ίσως, ή οποία τόν προτρέπει νά καταφύγει στήν συγγραφή προκειμένου νά εξωτερικεύσει τά κυοφορούμενα στό ανήσυχο πνεύμα του;
Ορισμένες όμως από τίς αιτίες αυτές δύσκολα θά μπορούσε νά εντοπίσει κανείς καί νά τίς περιγράψει καί γι'αυτό άς περιοριστούμε σέ πιό γήινες καταστάσεις.
Οπωσδήποτε δέν πρέπει νά παραβλέπεται τό δικαίωμα στήν υστεροφημία σέ συνδυασμό μέ μιά κάποια δόση ματαιοδοξίας. Είναι στοιχεία τά οποία μπορούν νά χαρακτηρισθούν σάν κινητήριος δύναμις καί πού δίνουν στόν συγγραφέα τήν διάθεση νά επιμένει καί πού κάνει πολλούς νά δυσκολεύονται νά αντιληφθούν. Είναι εκείνοι οί οποίοι θέτουν συχνά τό πρωταρχικό ερώτημα προσπαθώντας νά καταλάβουν, χωρίς ωστόσο νά τό κατορθώνουν. Γιατί νά σπαταλά κάποιος τόν χρόνο του έτσι, ενώ θά μπορούσε νά τόν αξιοποιήσει πιό παραγωγικά, εννοώντας βεβαίως τίς δραστηριότητες τών πολλών. Όμως δέν μπορεί νά πράξει διαφορετικώς, εσωτερική επιτακτική ανάγκη είναι αυτή πού τόν υποχρεώνει καί τόν κατευθύνει στόν δρόμο αυτόν. Είναι δρόμος μοναχικός καί δύσβατος καί ό δημιουργός βρίσκεται διαρκώς πρό τής ανάγκης νά αντιπαλέψει μέ τίς σκέψεις του τίς οποίες προσπαθεί νά καθυποτάξει καί βάζοντάς τες σέ μία τάξη νά τίς εναποθέσει στό χαρτί.
Γράφοντας κανείς ξεφεύγει από τά καθιερωμένα, αποκτά ακροατήριο καί ίσως κάποια αναγνωρισιμότητα, θά μπορούσε όμως νά χαρακτηρισθεί καί νά κατηγορηθεί ακόμα καί ώς κάποιος ό οποίος χρησιμοποιεί αθέμιτες συμπεριφορές γιά νά υπερκεράσει τούς γύρω του στόν στίβο τού κοινωνικού ανταγωνισμού. Ή σύγκρισις μοιραία θά αποβεί είς βάρος όσων δέν επιδίδονται σέ παρόμοιες πνευματικές δραστηριότητες μήν έχοντας τίποτε νά αντιτάξουν. Αυτό είναι κάτι πού δύσκολα συγχωρείται, όταν δηλαδή κάποιος θεωρηθεί ότι παρακάμπτει τούς γνωστούς τρόπους κοινωνικής ανελίξεως – μία οπωσδήποτε εσφαλμένη άποψις - καί καταφεύγει στίς πνευματικές του ικανότητες αξιοποιώντας τες. Αυτού τού είδους ή αντίδρασις όμως είναι αναμενόμενη καί μέσα στήν φύση τού ανθρώπου καί συνεπώς δέν αποτελεί έκπληξη.
Συνήθως τά κίνητρα τά οποία κατευθύνουν τόν συγγραφέα δέν είναι εμφανή, γίνονται όμως άμεσα αντιληπτά οσάκις κατορθώνει νά εισπράξει τήν ηθική ανταμοιβή σάν αποτέλεσμα μιάς κάποιας αναγνωρίσεως καί τότε ή έκφρασις τής ικανοποιήσεως δέν είναι δυνατόν νά αποκρυβεί. Γι'αυτόν μία θετική κριτική επάνω στό έργο του είναι πάντα καλοδεχούμενη ή οποία τόν εμψυχώνει δίνοντάς του επί πλέον δυνάμεις γιά νά συνεχίσει. Γνωρίζει όμως καλώς ότι οί άνθρωποι δέν δείχνουν ιδιαίτερη προθυμία γιά κάτι τέτοιο καί είναι δεόντως φειδωλοί στίς θετικές κρίσεις γιά τούς δικούς τους ασφαλώς λόγους οί οποίοι παρεμπιπτόντως εύκολα γίνονται κατανοητοί.
Σάν τελικό συμπέρασμα, ή παροιμιώδης φράσις, scripta manent τά γραπτά μένουν, θά μπορούσε κατά κάποιον τρόπο νά εξηγήσει αυτήν τήν διάθεση καί σέ τελική ανάλυση αυτή ή πνευματική διαδρομή θά μπορούσε νά αποτελέσει μία νίκη γιά τόν συγγραφέα, νίκη επάνω στόν χρόνο.
Κώστας Σκιαδάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου