ΜΑΡΑΘΟΠΟΛΗ (ΜΑΡΑΘΟΣ) - ΜΕΣΣΗΝΙΑ



ΜΑΡΑΘΟΠΟΛΗ - (ΜΑΡΑΘΟΣ) - ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Φωτογραφία: Κώστας Σκιαδάς 3-10-2010

http://www.k-skiadas.com/

ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ

Τό δίκαιον είναι μία έννοια ασαφής, πού τήν αντιλαμβάνεται καί τήν ερμηνεύει κανείς κατά τό δοκούν, κυρίως όμως μέ βάση τήν κοινωνικοοικονομική τάξη στήν οποία ανήκει, τήν ιδεολογικοπολιτική του τοποθέτηση, τά εργασιακά του συμφέροντα, τήν πνευματική του ωριμότητα καί ούτω καθ’εξής.

Όσον αφορά τά δίκαια τών ομάδων, θά μιλήσει κανείς επί παραδείγματι γιά τά κρατικά, καθώς επίσης καί γιά αυτά τών εργαζομένων, τά οποία έχουν κατοχυρωθεί καί εξασφαλισθεί μέσω τών νόμων από τήν μία πλευρά καί τών συνεχών αγώνων από τήν άλλη.

Ενώ γενικώς τό δίκαιον είναι κάτι τό ασαφές, στήν περίπτωση τών ισχυρών τό δίκαιον είναι κάτι περισσότερο από σαφές καί ό οιοσδήποτε τό αντιλαμβάνεται, όπως όταν επιβάλλεται διά τών νόμων, αλλά καί τής de facto επιβολής του διά μέσου τών όπλων.

Έχουμε λοιπόν τό δίκαιο τών ομάδων εξουσίας τό οποίο τό εξασφαλίζει καί τό κατοχυρώνει ή ισχύς τής ομάδος καί πού έχει τήν δύναμη νά τό αποκτήσει παράγοντάς το καί νά τό επιβάλλει. Τό δίκαιον συνεπώς δέν υπάρχει έξ ορισμού σέ συγκεκριμένη μορφή αλλά παράγεται καί επιβάλλεται μέσα στά πλαίσια εκείνα πού ικανοποιούν τίς διάφορες εξουσίες.

Στήν περίπτωση τής κρατικής εξουσίας αυτή κατοχυρώνεται από τό δίκαιο τού συντάγματος καί τών νόμων. Εάν όμως καί έφ’όσον θεωρήσει ότι δέν εξασφαλίζονται επαρκώς τά συμφέροντά της από τούς υπάρχοντες νόμους καί τό σύνταγμα, ή δύναμίς της τής επιτρέπει νά τά αναθεωρήσει πάραυτα. Τό ποιό θά είναι τό όριο τής ισχύος της αυτό τό καθορίζει αυτή ή ίδια ομάδα καί αυτό μέ βάση τήν κοινωνική της ευθύνη ή τήν ανευθυνότητά της, τίς ανάγκες της ή καί τίς πιέσεις πού πιθανόν δέχεται καί κατά πόσον.

Τό πώς πάλι ερμηνεύεται τό δίκαιον από τίς διάφορες εξουσίες, αυτό εξαρτάται κυρίως από τό μορφωτικό, τό οικονομικό, τό πολιτισμικό επίπεδο τό δικό της καί τού λαού από τόν οποίο προέρχεται, αλλά συχνά σέ κάποιες περιπτώσεις από τόν όποιο θρησκευτικό δογματισμό διακατέχεται.

Οί κοινωνίες τών ανθρώπων αποδέχονται τήν λειτουργία αυτήν σάν κάτι τό φυσιολογικό καί τό αυτονόητο καί δέν διαμαρτύρονται ούτε αντιδρούν παρά μόνον εάν βρεθούν σέ καταστάσεις καταφανούς αδικίας δηλαδή όταν καταπατώνται ή σωματική τους ακεραιότης, ή τιμή τους, ή περιουσία τους ή όταν τούς αναγκάζουν λόγοι επιβιώσεως. Έξ άλλου ούτε θά μπορούσαν νά επιβάλλουν όρια καί περιορισμούς στίς περί δικαίου ερμηνείες τών εξουσιών ούτε στόν βαθμό ισχύος των.

Όμως στήν περίπτωση τού κράτους, ή ισχυροποίησίς του δέν εξασφαλίζει τήν οικονομική ευμάρεια, ούτε εγγυάται τήν ασφάλεια τού πληθυσμού. Απεναντίας σέ ένα γιγαντωμένο κράτος, ό όγκος καί τό δίκαιο τών εργαζομένων θά υπερισχύσουν παντός άλλου δικαίου, αφαιρώντας από τήν πολιτική εξουσία τόν απόλυτο έλεγχο, λειτουργώντας σάν τροχοπέδη στίς προσπάθειές της γιά αλλαγές καί μεταρρυθμίσεις, στήν οικονομία ή οπουδήποτε αλλού, όταν καί εάν τό επιθυμήσει.

Εδώ ακριβώς εμφιλοχωρεί ό κίνδυνος γιά τήν δημοκρατία.

Συμπερασματικώς, ή κοινωνία τών ανθρώπων δέν λειτουργεί μέ βάση τό δίκαιον, αλλά μέ βάση τό δίκαιον τού ισχυρού.

Κώστας Σκιαδάς - 29 Δεκεμβρίου 2005

http://www.k-skiadas.com/keimena.html